Zaman geçmiyor gibi gelse de şimdiden varlığını öğreneli 1 ay oldu bile. Beklemek, sabretmek zor iş oldu benim için hep ve bu nedenle hep korkardım o 9 ay nasıl geçer diye düşünürdüm :) ne saçmalık ama! Geçiyor işte, ilk duyduğumuz andaki gibi sersem ruh hali devam etmiyor, biz daha çok alıştık varlığına ve bu süreç bizi çok yormadan geçiyor çok şükür. Sabahları kötü oluyorum, midem aşırı derecede gaz yapıyor ve babacığın kahvaltı hazırlamazsa bize, kendimize gelemiyoruz. Sağolsun canım kocam, canın baban hep hazırlıyor, mutlaka bir yumurta yiyoruz her sabah, yanında bazen süt, bazen portakal suyu bazen de çok açık çay oluyor diğer kahvaltılıklara eşlik olarak. Kuruyemiş yiyemiyorum ona üzülüyorum, aklıma gelince midem bulanıyor nedense :( Onu da yemeye alışıcam artık yapacak bişi yok.
Bu arada enteresandır benim karnım büyümeye başladı ya da ciddi bir şişlik söz konusu :) Şimdiden böyleyse diyorum aylar sonra ne olacak ohoooo :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder