28 Aralık 2017 Perşembe

28+2 hafta

Benim minik oğlum bugün kontrolümüz vardı seni gördük. Şimdiden dönmüşsün bile kuzucum. Doğum pozisyonunu almış bekliyorsun bakalım kısmet ne zaman kavuşacağız. Normalde sezeryan ile yaklaşık 10 hafta sonra almayı planlıyorlar ama zaman ne gösterir bilemeyiz tabi.

Epey büyümüşsün 38cm boyun 1290g kilon var, çok şükür haftanla uyumlusun ve herhangi bir problem görünmüyor.

Şeker yüklemelerim çok başarılı geçmediği için bugün açlık ve tokluk şekerime bakıldı bir de. Çok şükür bir problem yok, sadece beslenmeme dikkat etmem gerekiyor.

Senin içerideki hareketlerin dışarıdan o kadar net izleniyor ki, hatta senin kolunu ayağını dirseğini hissediyoruz. Çok değişik bir duygu bu. Abin de böyle olmamıştı, meğer benim karın kaslarım çok zayıflamış uterus çok yakınmış derime o nedenle bu kadar net hissedebiliyormuşuz. Bazen içeride her ne yapıyorsan canım o kadar yanıyor ki bi ahh sesi çıkıyor benden.

Kuzucum benim sağlıkla, mutlulukla ve huzurla gel inşallah.

Bu gece sevgili abin 05:00 de uyandı ve birşeyler yemek istedi. Aramızdaki diyalog;

T.E-Anne kardeşim doğunca hiç trene binmeyelim tamam mı? (Bu arada çoook uzun zaman önce binmişizdir, nereden geldi aklına yavrum)
B- Neden oğlum?
T.E- Çünkü ben çok korkarım.
B- Neden korkarsın?
T.E- Kardeşimin ayağı sıkışabilir kapıya
B- Sen çok düşünceli ve iyi kalpli bir abisin canım yavrum.

Seni şimdiden çoook düşünen, seven ve merakla geleceğin zamanı bekleyen çok tatlı, akıllı ve iyi bir abin var canım benim.

İkinizi de çoook seviyorum.



20 Aralık 2017 Çarşamba

yavrularım

Benim can parçalarım minik kuzularım.

Sizinle ilgili hep hayallerim var, umutlarım var ve heyecanlarım var.
İkiniz için de en çok istediğim şey; vicdanlı, iyi kalpli, kendi benliğinin farkında olarak özelliklerini keşfetmiş, bu dünyadaki varlık amacını çözmüş birer birey olmanız.
Bunu yapabilmeniz için ben ve babanız elimizden geleni yapacağımıza size söz veriyorum.

"Bir genci bozmanın en iyi yolu, ona aynı düşüneni farklı düşünenden daha çok saymayı öğretmek. " demiş Nietzche. Ne kadar dolu ve gerçek bir söz. Bütün insanlar aynı düşüncede olsaydı, bu kadar çok insanın doğmasına yaşamasına gerek olur muydu? Hepimizin bir varlık amacı var diye düşünüyorum.

Neden varım? Bu dünyada ben neyi iyi yapabilirim? Güzel ahlakınızla yeteneklerinizi birleştirip hangi hayatlara olumlu dokunuşlar gerçekleştireceksiniz kim bilir.

Lütfen kendinizi keşfedin, farklılıklarınızı olumlu yönde değerlendirin ve Allah'ın sevgili kullarından olun yavrularım. Bunun için de hep okuyun ve çevrenize duyarlı olun. Okumaktan, merak etmekten, araştırmaktan, düşünmekten asla vazgeçmeyin. Ters düşeceğimiz noktalar olacaktır mutlaka, o zaman da hep vicdanınızın ve aklınızın ortak değerlendirmesini dinleyin. Bizler size uzak ebeveynler olmak istemiyoruz ve olmayacağımızı düşünüyorum.

İkinizi de çok seviyorum bal böceklerim.