Bugün hiç iyi değilim oğlum, az önce üşüyorum diye ağladım. Herşeye ağlama potansiyelim var şu an ve kendimi kalabalığın içinde çok yalnız hissediyorum. Birşeylere ihtiyacım var, en çok da anlaşılmaya.
Nasılsın diye sorulmuyor sanki, sanki kimse nasıl olduğumla ne hissettiğimle ilgilenmiyor, ya da önemsemiyor. İşte tam da böyle hissediyorum. Karnım çok büyüdü, fiziksel olarak da zorlanıyorum. Aylardır burnum tıkalı doğru düzgün nefes alamıyorum. Kalçamda sinire bası yapıyor büyüyen karnım ve adım atarken bile canım yanıyor, ördek gibi yürüyorum. Karnım acıyor ki en baştan beri böyleydi, sanki çatlayacakmış gibi hissediyorum, o kadar sert ve gergin.
Çok yemesem de kilo alıyorum, bunu da anlamıyorum.
Ama sen üzülme geçecek bunlar, bu aralar kendimi böyle hissediyorum ve yazmak istedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder